می گویم تا بمانم

بازهم متل همیشه میخواهم بگویم - چه کسی برای شنیدن هست چه نیست -

 من میگویم- واین گفتن است که عقل وروح را از این تن خاکی به وادی بودن

خواهد برد - آزاد گفتن هنر است  پس بیایید فارغ از وسوسه های چرا وبه

چه علت رها تر ازهمیشه بگوییم و به درک  که شنوده پچ پچ کرده یا دوباره

نشنود - ما باید بگوییم :

چه  بگم  که  دلم    همیشه   خونن

شادی  غم  و غمن   که    مهربونن

خسته بودم اه تکرار امرو  وصباهم

و  ای  گپ خالو قمبر بم  ورد  زبونن:

کوکو  تو   چرا    نالی   شب   وروز

برادر باخته ایی یا خویش    دلسوز

نه برادر باخته ونه خویش   دلسوز

من از شانس کجم نالم  شب  وروز

وقتین که خونه غریب وزمونه عجیبن

وقتین که عشق هیچ و زندگی فریبن

وقت فروش  و جدان  و  دفن  حقیقت

وقت سکوت  نن  که  ای  وقت  نهیبن  

بدو ای دولاب تغییر  بشکاف ای دریا

که بی  موجی  و  رخوتن قصه  فردا

کس نی بگت مه هستم : نفس کش 

حیف که بما  مابودن هیچ نن جز یه رویا

چه  بگم  که  دلم    همیشه   خونن

شادی  غم  و غمن   که    مهربونن

خسته بودم اه تکرار امرو  وصباهم

و  ای  گپ خالو قمبر بم  ورد  زبونن:

کوکو  تو   چرا    نالی   شب   وروز

برادر باخته ایی یا خویش    دلسوز

نه برادر باخته ونه خویش   دلسوز

من از شانس کجم نالم  شب  وروز

 مردم از گفتن بیا وبیا که من وتو گرچه دور از هم ولی ماییم گرچه بی صدا

 بلکه  خداییم -بی نواییم - هرکجاییم- سربهوا یا سوا- از همه جدا - اما من

 و تو همیشه ماییم - ماییم ... 

اهای درویشان -عارفان - بس کنید این فلسفه پست که قله بودن را گم کرده

و به دامنه  کاغذی >حتی خود را هم فروخته ایید- چه گل ها که به با غچه

بودنند وباغبان بی شکیب به گل فروشی ها داد و پژمردگی را قصه زندگانی

کرد ه و الحمدلله-کجا بدین سیاهی روز وروز گار ند -حرف نزن - ساکت - ساکت -

 هرچه شده خوب شده وتو غلط کردی که زنده ایی - آهای صاحب اراجیف من

 هنوز زنده ام ومیگویم ومی گویم وتو فریادت حتی خفگی و نفرت صداهاست

و انکر الاصوات را پیشوایی -من به باغچه ها دوباره خواهم رفت - دوباره خواهم

دید وشنید - اما دگر گلی از باغ چیده نخواهد شد که آن دور دورا جایی ست برای

 تامل و تعقل وجاودانگی -که از آن ماست -و آنجا خدا  دگر خداست .

تکرار- تکرار- تکرار

لولی وش مغموم پرعار

خریدار اهنی گفته وونم - قصه وونم

به گمونم بی همه  هم یه سربار

دگرو گپی نهه غیر غم

امرو روز بی عشقی ن وستم

اه صباه مگو که گناهن

باید ببندم دگه مه ای کوله بار

شاید ما بی صباهون بی پناه

گم مکرده بی همیشه ای راه

که دور و درازن جاده بی رهرو ما

اخ  که دلم مرد تو ای پاییز بی بهار

تکرار - تکرار -تکرار

دگرو  و  امروز بی بار 

تو خت خوب بشمار

وببند دنبالم ای کوله بار